Miód wielokwiatowy: co to znaczy i właściwości użytkowe, przeciwwskazania

Mówią, że odmiany miodu są jak ludzie: nie da się znaleźć całkowicie identycznych gatunków. Nawet w sąsiednich ulach w tej samej pasiece produkt pszczeli będzie już różnił się od swojego sąsiada. Ale pomimo tej różnicy słodycz dzieli się na dwie duże grupy, zgodnie z tą gradacją, wskaźnikami są rośliny miododajne, z których zebrano nektar. Według tego kryterium miód dzieli się na wielokwiatowy i jednokwiatowy. Pierwszy zostanie omówiony dalej.

Co to jest?

Miód jednokwiatowy to tak zwany miód jednokwiatowy, który otrzymywano z nektaru jednej szczególnej miododajnej rośliny. Dlatego produkt nosi nazwę samej kultury, z której zebrano pyłek. Na przykład zdarza się miód jednokwiatowy:

• akacja;
• kasza gryczana;
• kasztan;
• Diagilew.

I tak dalej: istnieje wiele odmian produktów pszczelich, które mają swoje własne właściwości organoleptyczne.

Uwaga. Aby uzyskać miód wielokwiatowy, pszczelarze muszą włożyć wiele wysiłku. W tym celu powstają specjalne mobilne pasieki, które następnie są przenoszone z miejsca na miejsce. Sam pszczelarz jest zmuszony przebywać w pobliżu uli, mieszkając w namiocie przez cały okres zbierania nektaru przez pszczoły.

Miód wielokwiatowy jest dużo łatwiejszy do zdobycia. Termin ten oznacza zbieranie pyłku przez pszczoły z kilku roślin miododajnych jednocześnie, po czym owady przystępują do produkcji miodu. Taki produkt jest również nazywany „forbs” lub „flower”.

Właściwości smakowe miodu wielokwiatowego są różne, a skład jest uważany za bardziej wartościowy niż produktu wytwarzanego z pyłku jednej konkretnej rośliny. Wzmacnia to działanie lecznicze i zwielokrotnia dobroczynne właściwości słodyczy.

Opinia eksperta

Dlatego nie ma wątpliwości: miód wielokwiatowy jest bardziej wartościowy niż jednokwiatowy.

Skład i właściwości użytkowe

Miód wielokwiatowy zawiera następujące składniki:

• białka - 0,7 grama;
• węglowodany - 80 gramów;
• Witaminy z grupy B - ryboflawina, pirydoksyna, kwas foliowy, kwas pantotenowy;
• fitohormony;
• kwas askorbinowy;
• tokoferol;
• magnez;
• cynk;
• potas;
• bor;
• wapń;
• chrom;
• selen;
• i wiele innych makro i mikroelementów.

Ciężko opisać pełny skład produktu, gdyż zawiera on bez przesady wszystkie potrzebne organizmowi substancje. Zawartość kalorii w słodyczach jest średnia, wynosi około 303 kilokalorii na 100 gramów miodu. Co ciekawe, produkt pszczeli nie zawiera tłuszczu.

Zaletami słodkiej masy są:

• działanie antyseptyczne;
• działanie immunostymulujące;
• zdolność do regulacji czynności układu sercowo-naczyniowego, pokarmowego, nerwowego;
• bakteriobójcze;
• właściwości gojenia się ran;
• zdolność do przyspieszania regeneracji skóry i błon śluzowych;
• działanie przeciwzapalne.

Miód jest stosowany w leczeniu chorób układu oddechowego, pomaga zniwelować napięcie nerwowe i stres. Służy do zwalczania ropnych chorób dermatologicznych, ran, owrzodzeń troficznych. Jest przydatny w chorobach stawów, w tym reumatyzmie i dnie moczanowej.

Ponieważ nie jest to produkt niskokaloryczny, zaleca się ostrożne stosowanie go przez osoby z nadwagą.

A przy całkowitej otyłości słodycze są całkowicie przeciwwskazane.

Rodzaje miodów wielokwiatowych

Miód polifleurowy ma swoją klasyfikację, według której dzieli się na kilka odmian. Najbardziej znane są następujące typy produktów.

maj

Maj nazywany jest miodem, który zbiera się z roślin wcześnie kwitnących. Jest uważany za jeden z najlepszych spośród wszystkich innych rodzajów wielokwiatowych produktów pszczelich. Masa ma złocisty kolor, bogaty, bogaty aromat i doskonały smak. Ze względu na swój unikalny skład znajduje szerokie zastosowanie w medycynie alternatywnej.

Las

Pszczoły zbierają pyłek do jego produkcji z różnych kwiatów i drzew owocowych rosnących na terenach leśnych. Najczęściej surowcem do jej wykonania jest nektar z kwiatów rosnących na krzakach poziomek i borówek brusznicowych. Ale całkiem możliwe jest uzyskanie go z kwiatów lipy, klonu, wierzby.

Góra

Produkt otrzymuje się, jeśli pszczoły zbierały do niego surowce na alpejskich łąkach lub w alpejskich lasach. To właśnie miód łąkowy, czyli jak to się nazywa alpejska odmiana miodu, ceniona jest ponad inne odmiany górskiej słodyczy.

Produkt pszczeli posiada doskonałe, wysokiej jakości właściwości organoleptyczne. Ma przyjemny, dobrze wyczuwalny aromat, smak jest słodki, trawiasty. Taki miód jest szczególnie przydatny w leczeniu chorób układu oddechowego.

Łąka

Owady zbierają pyłek do jego produkcji z roślin miododajnych, które są wykorzystywane w medycynie. Dlatego miód jest nie tylko smaczny i pachnący, ale także korzystny dla zdrowia. Nektar dla niego pobierany jest z kwiatów tymianku, rumianku, słodkiej koniczyny, dziurawca i innych roślin leczniczych. Uważa się, że produkt w czystej postaci nie jest gorszy pod względem właściwości leczniczych od wielu mikstur i wieloskładnikowych nalewek.

Pole

Pszczoły robią to z pyłku kwiatowego wielu zbóż. Może to być gryka, gorczyca, słonecznik i inne rośliny. Jeśli w pobliżu rosną inne zioła, nawet te uznawane za chwasty, mogą również stać się źródłem pyłku, poprawiając skład produktu pszczelego.

Często miód polny stosuje się nie tyle w leczeniu, ile w profilaktyce wielu chorób.

Rośliny miododajne

Jest naprawdę dużo roślin, które będą pełnić rolę roślin miododajnych. Ale najczęściej pszczoły zbierają pyłek z:

• leszczyny;
• olchy;
• klon;
• podbiał;
• czeremcha;
• fioletowy;
• mniszek lekarski;
• koniczyna;
• tymianek;
• pikantne;
• torba pasterska;
• melilot;
• Dziurawiec;
• dziki ślaz;
• mędrzec;
• matka;
• kasza gryczana;
• musztarda;
• rzepak;
• lawenda.

Wiele innych roślin jest również źródłem cennych surowców do produkcji miodu. Wśród nich są te, które od dawna znane są ze swoich właściwości terapeutycznych.Przede wszystkim mowa o głogu, borówkach, dzikiej róży, jeżynach. Oregano, ognik, wrzos, wierzba, klon tatarski – wszystkie te cenne rośliny dostarczają również nektaru do pozyskiwania ziół. Dlatego ten produkt jest tak wysoko ceniony, ponieważ jego właściwości użytkowe, bez przesady, są wyjątkowe.

Przeciwwskazania i szkody

Produkt pszczeli jest przeciwwskazany dla osób z:

• indywidualna nietolerancja na jego składnik;
• przewlekłe choroby układu pokarmowego w ostrym stadium;
• niski kwas żołądkowy;
• poważna otyłość;
• cukrzyca - skomplikowana czy nieskomplikowana.

Bez zgody lekarza kobiety w ciąży i matki karmiące powinny odłożyć spożywanie słodyczy. W przypadku dzieci produkt wprowadza się do diety nie wcześniej niż w wieku 3 lat, uważnie monitorując reakcję organizmu dziecka na miód.

Funkcje przechowywania

Przechowuj przydatne słodycze w ciemnym, chłodnym miejscu. Produkt nadaje się do pojemnika szklanego lub pojemnika z tworzywa sztucznego. Najlepiej unikać metalowych pojemników, aby masa nie zaczęła się utleniać.

Trwałość miodu wydłuża się, jeśli spełnione są te proste warunki. Nie bój się, jeśli produkt zaczął krystalizować. Jest to naturalny proces, któremu nie można zapobiec.

Ale jeśli potrzebujesz płynnej substancji, włóż szklane naczynie z odpowiednią ilością słodyczy do kąpieli wodnej i rozpuść. Użyj do tego minimalnego ciepła, woda w misce nie powinna się gotować. Jeśli ta zasada zostanie zaniedbana, miód wystawiony na działanie wysokich temperatur straci swoje cenne właściwości.