Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Jedną z roślin, która może zadowolić wczesną wiosną za pomocą zestawu witamin, pektyny i kwasów organicznych, jest rabarbar. Jest bezpretensjonalny, odporny na mróz i jest w stanie, przy odpowiednim podejściu, wytwarzać produkty z ogonków kwiatowych prawie przez cały rok. Właściciel może rozpieszczać się siedmioma kompotami, galaretką, sałatkami, gdy inne warzywa w ogrodzie dopiero zaczynają się pojawiać. A hodowla i pielęgnacja rabarbaru nie wymaga dużych nakładów finansowych i wysiłku.

Krótki opis rabarbaru

Rabarbar (Rheum) jest byliną i przedstawicielem rodziny gryki. Roślina jest duża, osiąga 3 m wysokości i jest utworzona z podstawowej rozety liści rosnących na długich ogonkach. Grube, mięsiste, czerwonawe łodygi służą do jedzenia. Ich kształt jest cylindryczny lub wieloaspektowy, osiągając grubość 4 cm.

Liście są płatowate, całe, raczej duże, o ząbkowanych lub falistych krawędziach. Kolor jest zwykle ciemnozielony z czerwonawymi żyłami. Na początku lata rozpoczyna się kwitnienie: duży kwiatostan paniki z małymi kwiatami od białych do czerwonych form (w zależności od odmiany). Później powstają owoce - orzechowe brązowe orzechy.

Rabarbar może rosnąć we wszystkich regionach naszego kraju, w tym na Syberii i na Dalekim Wschodzie, ponieważ dobrze toleruje zimno. Kolejną cechą wyróżniającą jest wysoka tolerancja odcienia. Rośnie w jednym miejscu do 10 lat i rośnie, tworząc gęste zarośla. Ale potrzebuje przeszczepu, ponieważ gleba jest wyczerpana, a roślina jest mniejsza.

Rozmnażanie odbywa się przez sadzonkę i podział korzeni. Technologia rolnicza zależy od odmiany i cech biologicznych rośliny, ale nie stwarza szczególnych trudności dla hodowcy.

Do smaku ogonki rabarbaru przypominają kwaśne jabłko. Dzięki zawartości składników odżywczych nie są również gorsze od tego owocu. Jest stosowany jako produkt leczniczy w wielu chorobach.

Główne odmiany i odmiany

Znanych jest do 50 odmian rabarbaru, z których większość rośnie w ojczyźnie - w Azji. Większość hodowców do otrzymywania produktów wczesną wiosną, gdy brakuje ziół i witamin. Ale jesienią soczyste ogonki przydadzą się do gotowania domowych przygotowań. Na tej podstawie wybiera się odmianę. Najczęściej uprawiane:

  1. Świt Ałtaju (wczesne dojrzewanie) tworzy rozłożystą rozetę liści osadzoną na czerwonawych ogonkach o wadze 80-120 g. Ma doskonały słodko-kwaśny smak. Zbiór przeprowadza się 30 dni po wyhodowaniu rośliny.
  2. Duża ogonek (wczesny dojrzały) ma wysoką wydajność, niską podatność na choroby. Toleruje niskie temperatury. Ogonki charakteryzują się miękkim i słodkim miąższem z lekką kwasowością.
  3. Victoria (wczesne dojrzewanie) odnosi się do odmian o wysokiej wydajności, w których ogonki rosną szybko, osiągając masę 200-250 g. Początkowo są czerwone, ale ostatecznie stają się zielone. Tworzy szypułki wcześnie, należy je natychmiast odciąć.
  4. Ob (dojrzewanie w połowie) tworzy dużą rozetę z lekko pofałdowanych liści z różowymi ogonkami. Mają delikatny słodko-kwaśny smak. Odporna na zimno odmiana toleruje nadmierną wilgoć, ale nie toleruje suszy.
  5. Ogresky-13 (w środku sezonu) tworzy zwarty wylot liści o ciemnozielonych liściach. Słabo żebrowane ogonki mają czerwony kolor, a poszczególne próbki zwiększają masę o 300–350 g. Odmiana jest odporna na rzutki i tworzy niewiele szypułek.
  6. Gigantyczny (późne dojrzewanie) wyróżnia się imponującym wyglądem. Rabarbar z ciemnoczerwonymi ogonkami jest duży. Odmiana znana jest z późnych zbiorów i doskonałego smaku.

Aby zebrać soczyste ogonki w okresie letnim, na tym terenie należy sadzić kilka odmian o różnych okresach dojrzewania.

Połączenie rabarbaru z innymi roślinami

Rabarbar dobrze rośnie obok sałatek, przedstawicieli krzyżowców (kapusty), nie przeszkadza sąsiedztwo ze szpinakiem i fasolą. Jest wciśnięty umieszczony obok owoców i warzyw. Na przykład jest nieprzyjazny dla członków rodziny psiankowatych, rzodkiewki, cebuli, roślin strączkowych, marchwi i wielu innych roślin żyjących w łóżkach.

Wskazane jest sadzenie krzewów osobno. A ponieważ kultura ogonków uwielbia penumbrę, idealnie pasuje do ogrodzenia, zamyka teren przy budynkach gospodarczych lub siedzi w kącie w zacienionym kącie ogrodu.

Daty sadzenia

Data sadzenia jest związana z metodą hodowlaną. Wielu hodowców warzyw woli metodę wegetatywną, ponieważ dzikie formy rabarbaru mogą wyhodować nasiona. Daty lądowania:

  • kłącza rozmnaża się wiosną i jesienią;
  • nasiona wysiewa się przed zimą, gdy ziemia zamarza;
  • sadzonki wysiewa się w marcu.

Podczas podziału kłącza żniwa czułych ogonków nie będą długo czekać, a metoda sadzonek pozwoli ci uzyskać krzak o wysokości 20-30 cm, który normalnie może zimować.

Lądowanie kłącza

Jak wybrać zdrowy krzak macicy w kraju? Do rozmnażania i późniejszej uprawy musi on spełniać następujące cechy:

  • spełniają cechy odmianowe;
  • być dużym i silnym;
  • mieć wiek 4-5 lat;
  • tworzą kilka szypułek.

Nie ma potrzeby uprawy wielu roślin. Rabarbar zwykle nie jest uprawiany w dużych ilościach, dla jednej rodziny wystarczą 2-3 krzewy.

Przygotowanie do lądowania

Do czasu przeszczepu doły powinny być gotowe. Ich rozmiar wynosi około 50 × 50 cm, a odległość między krzakami wynosi 50-70 cm. W okresie jesienno-wiosennym można sadzić młode krzewy.

Rabarbar daje soczyste ogonki na żyznych obszarach i rośnie przez długi czas w jednym miejscu, dzięki czemu wprowadzają do dołów: 1 wiadro torfu, 1 wiadro próchnicy, 0, 5 l popiołu drzewnego zmieszanego z ziemią.

Podczas stosowania nawozów mineralnych doły są przygotowywane z wyprzedzeniem, aby granulki się rozpuściły i nie spalały systemu korzeniowego.

Podział kłączy

Procedura podziału przebiega w kilku etapach:

  • zrzucamy ziemię z krzaka;
  • wybieramy część delenki z 2-3 nerkami;
  • odetnij go od głównego krzaka;
  • wypłacamy dywidendę na nowej stronie.

Miejsca cięcia nie są konieczne: rabarbar ma dobrą przeżywalność i szybko rośnie.

Opcje lądowania

Ponieważ zielona kultura preferuje glebę nasyconą substancjami odżywczymi, mieszaninę torfu, próchnicy wlewa się na dno sadzonki. Sadzonka jest umieszczona pośrodku, korzenie są rozłożone na powierzchni i pokryte małą warstwą torfu. Następnie wlej ziemię zmieszaną z popiołem.

Głębokość nerki wynosi około 3 cm Rabarbar musi być dobrze pogłębiony, nie pozostawiając nerek na powierzchni. Po posadzeniu zrzuć i ściółkuj glebę. Na początkowych etapach wzrostu częste podlewanie nie jest konieczne, ponieważ młode krzewy zużywają trochę wilgoci.

Inną opcją sadzenia jest użycie świeżego obornika zamiast próchnicy. Jest umieszczony na dnie dołu, przykryty miękiszem torfowym z góry, a korzenie sadzonki są umieszczone. Z góry pokryte są ziemią zmieszaną z popiołem. Korzenie nie palą się, ponieważ istnieje warstwa torfu. Stopniowo obornik gnije i uwalnia składniki odżywcze. Podobnie jak w pierwszym przypadku wymagane jest obfite podlewanie i ściółkowanie.

Sadzenie rabarbaru

Nasiona wysiewa się bezpośrednio na stronie w zimie lub stosuje się do uzyskania sadzonek. W pierwszym przypadku materiał siewny nie musi być przetwarzany, ponieważ zimą ulega rozwarstwieniu, jest nasycony wilgocią i aktywnie rośnie. Ale poczekaj na pełne, dorosłe rośliny będą miały 2 lata.

Preferowana jest metoda sadzonek, ponieważ znacznie ogranicza wzrost i produkcję ogonków. W ogrodzie zawsze znajduje się niewielki, częściowo zacieniony obszar, w którym można posadzić kilka kopii rabarbaru.

Przygotowanie nasion do siewu

Możesz wysiewać i suszyć nasiona, ale kiełkują one przez 16-20 dni. Ten okres jest znacznie skrócony, jeśli przeprowadzane jest wstępne przetwarzanie:

  • wlać stopioną lub czystą wodę do małego pojemnika, dodając dowolny środek pobudzający wzrost (Epin, sok z aloesu);
  • przechowuj nasiona w wodzie przez 48 godzin i osusz je;
  • położyć na wilgotnej szmatce i owinąć;
  • pozostawić na 10 dni w lodówce w temperaturze 0, + 5 ° C:
  • następnie pozostaw w ciepłym miejscu do kiełkowania.

Tak potraktowany materiał do sadzenia daje sadzonki tydzień później. Po wysiewie sadzonki pojawiają się po 8-12 dniach, czyli dwa razy szybciej niż przy siewie suchych nasion.

Siew otwarty

Jeśli siew odbywa się za pomocą kiełkujących nasion, najlepszym czasem jest ostatnia liczba wiosenna. Rabarbar daje dobre i przyjazne pędy, gdy ziemia ogrzeje się do +16, + 20 ° C. Gleba jest przygotowywana z wyprzedzeniem, w którym jest dodawana na 1 m2 M. 1-2 wiadra próchnicy lub kompostu i 0, 5 litra popiołu. W przypadku nasion przygotowuje się rowki o głębokości do 3 cm i sadzi po 3-5 cm.

Kiedy pojawiają się trzy prawdziwe liście, pędy są przerzedzane przez umieszczenie krzewów w odległości 20 cm od siebie. Po 1-2 latach, gdy rośliny stają się dorosłe, sadzi się je na tej samej zasadzie, co delenki.

Wczesne siewy mogą prowadzić do śmierci młodych sadzonek, jeśli istnieje możliwość powrotu mrozów. Liście wylęgowe giną w temperaturze -2, -6 ° C.

Siew sadzonek

Siew nasion najlepiej przeprowadzić w drugiej połowie marca, kiedy godziny dzienne są wystarczająco długie. Podczas uprawy sadzonek powinieneś przestrzegać kilku prostych zasad:

  • przygotowujemy luźną i pożywną mieszankę gleby lub używamy gotowych;
  • gdy pojawią się pędy, umieść pudełko w jasnym i chłodnym miejscu;
  • podlewać i karmić dwa razy w miesiącu (na przykład roztwór Fertik Lux);
  • w fazie 2 liści sadzimy w filiżankach;
  • na tydzień przed sadzeniem w ziemi uczymy sadzonki warunków naturalnych, stopniowo przyzwyczajając się do świeżego powietrza.

Kiedy sadzonki stają się silniejsze i przyzwyczajają się do środowiska naturalnego, sadzi się je w ziemi. Zazwyczaj data lądowania to koniec maja, początek czerwca.

Cechy przeszczepu rabarbaru w zależności od pory roku

Rabarbar najlepiej sadzić jesienią w nowym miejscu na miesiąc przed chłodem lub wczesną wiosną, aż liście zaczną rosnąć. Są to najwygodniejsze okresy, ponieważ wszystkie soki są zbierane w korzeniach, a liście nie wyciągają składników odżywczych i nie odparowują wilgoci. Korzenie w tym czasie nie odżywiają rośliny i bezboleśnie przenosi przeszczep.

Latem krzak rośnie, proces fotosyntezy i odżywiania odbywa się w liściach, więc przeszczep jest niezwykle trudny, a rabarbar nie zawsze się zakorzenia, niezwykle wrażliwy na uszkodzenia mechaniczne. W takim przypadku wyhodowanie zdrowego krzewu nie działa.

Letnie przeszczepy dają młode krzewy i sadzonki, które są przenoszone na nowe miejsce z dużą bryłą ziemi. Potrzebują regularnego podlewania i ostrożnego cieniowania.

W pierwszym roku sadzenia ogonki nie mogą być cięte. Roślina nie osiągnęła jeszcze dojrzałości, a wraz z utratą kilku liści znacznie się osłabi. Cięcie odbywa się tylko przez 2-3 lata wzrostu.

Rabarbar Pielęgnacja

Łatwo jest dbać o kulturę ogonków. Odbywają się tradycyjne imprezy: podlewanie, usuwanie chwastów, górny sos, uprawa. Dodatkowe obejmują cięcie szypułek.

Odżywianie roślin i nawóz

Karmienie zieloną rośliną wystarcza 3 razy w sezonie, ponieważ ma minimalne wymagania nawozowe. Reaguje na rabarbar w organicznych opatrunkach wierzchnich, z których najczęściej stosuje się napary dziewanny (1: 5), odchody kurczaków (1:10) lub pokrzywy i chwasty.

W razie potrzeby dodaj złożony nawóz uniwersalny Kemira lub nitrofosforan. Nadaje się do tych celów i popiołu, który dodaje się w suchej postaci podczas uprawy przed podlaniem. Dawka aplikacji to 1 szklanka popiołu na 1 m2 M.

Nawozy azotowe przyczyniają się do wzrostu masy liści, ale należy je stosować wiosną, latem przyczyniają się do powstawania szypułek.

Podlewanie i pielenie

Ponieważ roślina jest silna, zasłania glebę, a chwasty pod nią praktycznie nie rosną i nie ma trudności z dużą ilością roślinności chwastów.

Rabarbar wymaga regularnego podlewania, bez którego mięsiste ogonki nie rosną. Przy umiarkowanie deszczowym lecie wystarczą 3-4 podlewania w sezonie, ale powinny być obfite. Dzięki wodzie kwas szczawiowy praktycznie nie gromadzi się w ogonkach.

Ochrona przed chorobami i szkodnikami

Rabarbar praktycznie nie jest atakowany przez szkodniki i rzadko choruje. W niektórych przypadkach zdarzają się „naloty” na pchły gryki lub robale rabarbarowe. Spośród chorób najbardziej niebezpieczne są szara zgnilizna i mączniak rzekomy, które najczęściej rozwijają się przy pogrubionych nasadzeniach.

Aby uzyskać niezawodność, możesz przeprowadzić trzykrotne leczenie Fitosporin i zastosować środki ludowe dla szkodników. Jeśli choroba jest ciężka, rośliny należy usunąć i spalić, aby nie wpływać na sąsiednie nasadzenia.

Zasady zbiorów

Żniwa można zbierać w drugim roku wzrostu w maju-czerwcu przy ogonkach o długości 20–25 cm. Pierwsze, najwcześniejsze zbiory są najcenniejsze, ponieważ zawierają największą ilość składników odżywczych. W sezonie soczyste łodygi są zbierane kilka razy przed początkiem sierpnia.

Ogonki nie kroją, ale ostrożnie wybijają, aby nie uszkodzić pędów wzrostowych. W tym celu ogonek przewija się kilka razy i wyciąga szarpiąc w dół, w przeciwnym razie kłącze ucierpi. Po zebraniu główne liście liści pozostawia się na roślinie. Tak więc krzak nie osłabnie i nie zostanie wyczerpany.

Przydatne są tylko świeże pędy rabarbaru, a u dojrzałych występuje wysokie stężenie kwasu szczawiowego, co nie jest korzystne dla organizmu. Liście i korzenie nie są spożywane.

Jeśli południowcy mają wiele kultur witaminowych, które wytwarzają produkty wczesną wiosną, to Syberyjczycy nie mają wyboru. Przy wiosennym niedoborze witamin ogonki rabarbaru doskonale pomogą, które możesz gotować zupy, dodawać do sałatek i kompotów. A jeśli na stronie znajdzie się miejsce na kilka krzaków, wczesna produkcja witamin nie potrwa długo.

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Kategoria:

Warzywa