- Odmiany szczawiu na otwartym terenie
- Opis odmian szczawiu
- Najlepsze odmiany dla regionu moskiewskiego
Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Szczaw jest pełnowartościową rośliną ogrodową o liściach o szczególnym kształcie i stabilnym kwasowym smaku. Służy do gotowania zielonego barszczu, dodawanego do ciast i sałatek. Istnieje wiele różnych rodzajów szczawiu: specjalne odmiany na Syberię, środkowy zespół, wczesne - wszystko to zostanie omówione w materiale.
Odmiany szczawiu na otwartym terenie
Wszystkie odmiany szczawów uprawiane przez ogrodników można podzielić według kilku głównych cech: na otwartym terenie, odporne na mróz, dekoracyjne, okrągłe, w kształcie i kolorze liścia, a także hybrydowe (szpinak i inne).
To jest ważne Ponadto szczaw klasyfikowany jest jako jadalny, jadalny i niejadalny. W Europie gatunki subalpejskie, specjalnie zaprojektowane do hodowli na kamieniach, są dość popularne - mają wyłącznie dekoracyjny charakter.
Do sadzenia w szklarni, na otwartym terenie, przeznaczonych jest większość rodzajów współczesnego szczawiu, zarówno na początku, jak i w środku sezonu.
Ogrodnicy są świadomi odmian:
- Belleville. Odnosi się do połowy wczesnego, z grubymi, średniej długości korzeniami. Smak liści jest umiarkowanie kwaśny; są duże, okrągłe wydłużone w tej odmianie. Mrozoodporny;
- Liściaste. Jeden z najwcześniejszych i zarazem wysokowydajnych gatunków, nie bojący się zimna, liście są lekkie, stojące;
- Malachit Uważa się ją za średnią pod względem dojrzewania, zwykle od pojawienia się pędów do pierwszego zbioru, nie upływa więcej niż 50 dni. Kształt liścia przypomina włócznię, krawędzie są lekko faliste, smak jest przyjemny, z lekko wyrażoną kwasowością;
- Odessa 17 należy do wczesnych gatunków, ponadto jest odporna na suszę. Liście są zaokrąglone, wydłużone, do 7 centymetrów szerokości;
- Odmiana liściasta wyróżnia się delikatnym, średnio kwaśnym smakiem, a także jajowatym kształtem liścia;
- Odmiana szpinaku wyróżnia się dużymi wyprostowanymi liśćmi o nasyconym ciemnym kolorze, o słabej kwasowości i wysokiej zawartości witaminy C.
Opis odmian szczawiu
Każdy gatunek ma swoje charakterystyczne cechy, czasem ich nazwa wskazuje (liściaste, szpinakowe lub czerwone), ale częściej potrzebne są małe napiwki - o wiele łatwiej będzie sobie z nimi poradzić.
Czerwony szczaw
Ten typ szczawiu, zwany Czerwonym, a czasem Krwawym, ma liście o charakterystycznym zaokrąglonym kształcie ciemnozielonego koloru, z jasnymi żyłami o głębokim szkarłatnym odcieniu. Roślina należy do bylin, może dorastać do wysokości 80, a nawet 120 centymetrów. Uwielbia słońce (dozwolone jest lekkie zacienienie), nie toleruje suszy. Sadzonki są czerwone, w jednym miejscu mogą rosnąć do 5 lat.
Szczaw liść
Odmiana o dużych liściach ma wiele zalet: ogrodnicy doceniają ją za wczesne dojrzewanie (nie więcej niż 35 dni), mrozoodporność (nie wymaga schronienia do zimowania), dobrą wydajność (do 6 kilogramów na metr kwadratowy dla 2 zbiorów). Liście, jak sama nazwa wskazuje, są duże, jasnozielone, wydłużone.
Bogaty w witaminy A, B, B2, C, PP, pierwiastki śladowe żelaza, potasu. Stosuje się go w pierwszych daniach (zupy, kapuśniak, barszcz), gdy w puszkach ma wyraźny kwaśny smak. Bez przeszczepu rośnie do 6 lat (pod warunkiem właściwej opieki).
Szeroki szczaw
Gatunek ma soczyste, jasne szmaragdowe pędy o umiarkowanie kwaśnym smaku. Różni się średnim tempem kiełkowania, po 50 dniach można zebrać pierwszą roślinę zieloną (łącznie z szczawiem szerokolistnym dostać do 5 plasterków na sezon). Opis tej odmiany najczęściej znajduje się na stronach internetowych i katalogach. Jest bardzo popularny wśród ogrodników, jest uważany za idealny do zup i pierwszych dań.
Szczaw Szpinakowy
Odmiana szpinaku należy do mieszańca, ma bardzo wysoką zawartość białka w liściach - prawie jak w soi. Ponadto jest całkowicie pozbawiony charakterystycznego kwaśnego smaku innych gatunków (nie zawiera kwasu szczawiowego), jest bogaty w pierwiastki śladowe: potas, fosfor, siarkę i żelazo.
Pozostaje jeszcze dodać do tego jeszcze jedną niewątpliwą zaletę - wczesne dojrzewanie liści 1. kolekcji, co jest szczególnie ważne w przypadku roślin wysianych w otwartym terenie. Uteush (inna nazwa tego gatunku) jest przydatny do sałatek, przecierów warzywnych, jako przyprawa do mięsa.
Victoria - Szczaw
Victoria należy do późno dojrzewających odmian o ciemnozielonych, lekko bąbelkowych, zaokrąglonych liściach. Jest uważany za odporny na strzelanie, ze średnim wylotem (do 20 centymetrów).
Najlepsze odmiany dla regionu moskiewskiego
Obecnie hodowcy wyhodowali różne odmiany szczawiu, ukierunkowane na hodowlę w określonych regionach Rosji, w określonych warunkach klimatycznych: kochające ciepło, wymagające dodatkowej opieki lub, przeciwnie, odporne na mróz, bezpretensjonalne.
W przypadku regionu moskiewskiego, podobnie jak wyraźnego środkowego pasa, optymalnie odpowiednie są następujące typy:
- Belleville. Jeden z najstarszych gatunków pod względem wskaźników jakości nie jest gorszy od najnowszych osiągnięć. Liście zawierają wysoką zawartość karotenu, kwasu askorbinowego, pierwiastków śladowych. Jest odporny na mróz, mięsiste liście z grubymi ogonkami, nadaje się do zakonserwowania, jedzony zarówno na świeżo (sałatki, przekąski), jak i gotowany (zupy, dodatki). W sezonie daje co najmniej 7 kilogramów świeżej zieleni na metr kwadratowy gleby.
- Szmaragdowy śnieg. Ze średnim kiełkowaniem (okres wegetacji - do 52 dni), ale niezwykle owocne. Umożliwia siew nasion przez cały rok - wiosną, późną jesienią (zimą) i latem. Jest łatwo rozpoznawalny dzięki szerokiemu, rozłożystemu kształtowi rozety liścia. Same liście wyróżniają się szczególnym pięknem - okrągłym, jajowatym kształtem; z jednego metra kwadratowego uzyskaj do 7, 5 kilograma plonu. Smak jest delikatny, idealny do plastrów warzywnych i pierwszych dań, a także do pikli lub mrożenia.
- Malachit Odporny na niskie temperatury, zaskakująco szybko zarasta jasnozielonymi liśćmi. Okres od wylęgu pędów do zbioru wynosi nie więcej niż 45 dni - rekordowy wynik. Liście średniej długości (do 15 centymetrów) tworzą lekko rozrzuconą rozetę. Powierzchnia liścia jest często gładka, ale występują również lekko plamiste formy.
- Odessa liściaste. Gatunek jest wcześnie dojrzały, okres wegetacji trwa do 45 dni. Liście są lekko wydłużone, do 16 długości i do 7 centymetrów, o nasyconym zielonym kolorze. Wysoka wydajność (do 8 kilogramów) zależy bezpośrednio od nawozu glebowego i żywienia roślin. Ten rodzaj doskonale nadaje się do sałatek i przystawek, zup i przetworów. Liście zawierają wiele witamin, potasu i żelaza.
- Broadleaf. Ostatnio stał się bardzo popularny, przynosi plony w ciągu 40-45 dni (do 8 kilogramów na metr kwadratowy). Liście są wydłużone, niezbyt kwaśne, odpowiednie do sałatek. Podatne na wilgoć gleby, susza zaczyna obficie strzelać podczas suszy. Średni okres wzrostu w jednym miejscu wynosi do 5 lat, odmiana jest odporna na niskie temperatury.
- Maykopsky 10 i szpinak charakteryzują się niską zawartością kwasu szczawiowego, wczesnym dojrzewaniem, dobrą tolerancją na niskie temperatury
- Liściaste. Jeden z najlepszych i najwcześniejszych gatunków, o akceptowalnej odporności na mróz, miękkim (niezbyt kwaśnym) smaku, przyjemnym jasnozielonym kolorze liści.
- Ałtaj wyróżnia się włócznią na długich i cienkich łodygach, gdy dojrzewają, nabierają lekkiego czerwonawego odcienia. Zieloni o przyjemnym smaku, średniej kwasowości. Jest mrozoodporny.
- Lyonsky. Delikatna, o niezwykle smacznych liściach, odmiana, która z trudem toleruje rosyjską zimę. Liście rosną szybko i gęsto, dlatego są cięte kilka razy w ciągu sezonu.
Wszystkie opisane odmiany szczawia dobrze zakorzeniają się w warunkach rosyjskich, są hodowane przez nasiona z sadzeniem w otwartym terenie. Przy odpowiedniej pielęgnacji przynoszą do 6 zbiorów zdrowych, o przyjemnej kwasowości, zieleni na stole do sałatek, przypraw i pierwszych dań.