Każdego roku hodowcy z różnych krajów tworzą coraz więcej odmian pomidorów. Pomidory mogą różnić się kształtem i wagą owoców, kolorem skóry i wieloma innymi cechami. Wybór konkretnej odmiany jest czasem dość trudny, szczególnie dla początkującego.
Opis odmiany Labrador
Opis odmiany jest ważny do zbadania przed zakupem materiału do sadzenia lub gotowych sadzonek. Szczególną uwagę należy zwrócić na cechy owocu i warunki uprawy rośliny.
Pomidory Labrador nie są objęte państwowym rejestrem upraw rolnych, więc nie ma oficjalnie potwierdzonych danych na temat tego pomidora. Wiadomo, że odmiana pomidora została wyhodowana przez Olega Funtikova, amatora ze Smoleńska.
Roślina należy do determinantów, charakteryzujących się ograniczonym wzrostem łodygi głównej. Wysokość nie przekracza 50 - 70 cm, pasierb nie jest wymagany. Pomidorowy Labrador nie jest standardową klasą. Same krzewy są średniej wielkości, liście średniej wielkości, ciemnozielone.
Odmiana o wczesnym okresie dojrzewania. Od momentu siewu nasion do pierwszych czerwonych owoców mija nie więcej niż 95-105 dni. Masowe dojrzewanie plonu rozpoczyna się po 115 dniach.
Pomidory nadają się do uprawy w otwartym terenie, szklarniach i osłonach filmowych. Na północnych szerokościach geograficznych lepiej jest preferować zamknięty grunt.
Odmiana Labrador nie ma hybryd F1 o tej samej nazwie. Charakteryzuje się dobrą odpornością na główne choroby, które najczęściej występują wśród upraw psiankowatych.
Charakterystyka owoców Labradora
Główną cechą jest prosty kwiatostan. Na jednym pędzlu może powstać do 15 owoców.
Pomidory są w kształcie jabłka, małe, masa płodu może osiągnąć od 80 do 150 g. Niedojrzałe warzywa o jasnozielonym kolorze. Dojrzałe pomidory mają czerwoną miąższ i skórkę. Miąższ jest soczysty, słodki z lekką kwasowością, z wyraźnym aromatem pomidora. Skóra jest gęsta, nie karbowana, nie pęka.
Wewnątrz pomidora niewielka liczba komór i nasion. Zawartość ciał stałych jest średnia. Wydajność jest dobra, z jednego krzaka przez cały sezon można zebrać ponad 4 kg pomidorów.
Odmiana pomidorów Labrador nie jest przeznaczona do długotrwałego przechowywania, owoce po zbiorach należy natychmiast przetworzyć. Uniwersalne zastosowanie w gotowaniu. Można spożywać świeże, gotowane soki pomidorowe, makarony, lecho i keczupy. Idealny do całych konserw.
Zalety i wady
Odmiana jest bardzo popularna wśród ogrodników. Praktycznie nie ma negatywnej recenzji pomidora Labrador. Ci ogrodnicy, którzy zasadzili go na swoim obszarze, byli zadowoleni z rezultatów.
Opis zalet:
- Obfite zbiory przez cały okres owocowania;
- Dobry smak dojrzałych warzyw;
- Uniwersalne zastosowanie w gotowaniu;
- Odporność na większość chorób roślin psiankowatych;
- Krzewy są karłowate, nie jest wymagana podwiązka do wsparcia.
Jedyną wadą zauważoną przez wielu rolników jest to, że pomidory nie nadają się do długotrwałego przechowywania.
Cechy rosnących sadzonek
Podczas uprawy sadzonek w domu należy wziąć pod uwagę cechy sadzenia nasion. Materiał do sadzenia wysiewa się 55–65 dni przed przesadzeniem sadzonek na stałe.
Jeśli opakowanie nie wskazuje, że nasiona zostały przetworzone przez producenta, musisz to zrobić sam. Aby zdezynfekować materiał do sadzenia, możesz użyć słabego roztworu nadmanganianu potasu, soku z aloesu lub roztworu Fitosporin. Po dezynfekcji nasiona muszą zostać umyte pod bieżącą wodą i wysuszone do stanu luźnego. W celu zwiększenia odsetka kiełkowania nasion można je leczyć stymulantami wzrostu. Na przykład Epin, Novosil lub roztwór miodu.
Pod koniec maja sadzonki można sadzić w stałym miejscu. Przed lądowaniem ważne jest, aby upewnić się, że ziemia rozgrzewa się do +17 stopni. Sadząc w stałym miejscu, odległość między krzakami powinna wynosić co najmniej 40 cm. Na 1 kwadrat. m. możesz sadzić nie więcej niż 6 sadzonek. W nocy zaleca się przykryć krzaki ciepłą szmatką.
Jak dbać o pomidory w otwartym terenie
Aby uzyskać obfite zbiory przez całe lato, ważne jest, aby obserwować osobliwości dbania o pomidory na otwartym terenie. Bogate zbiory można uzyskać, jeśli tworzy się krzewy tylko jednym pędem. Na roślinie pozostaw nie więcej niż 5 pędzli.
Aby zwiększyć jajniki, rośliny można spryskać roztworem kwasu borowego (należy pobrać 1 g wody na 1 g kwasu). Kwas borowy najpierw rozcieńcza się w 50 ml gorącej wody, a następnie ten roztwór rozcieńcza się w 1 litrze wody. Konieczne jest opryskiwanie roślin na początku okresu kwitnienia.
Uprawiając pomidory na swojej stronie, należy pamiętać, że krzewy należy podlewać nie częściej niż raz w tygodniu. Jeśli pogoda jest gorąca i sucha przez długi czas, liczbę podlewań należy zwiększyć do trzech razy w tygodniu.
Ważne jest również terminowe usuwanie chwastów, poluzowanie gleby i stosowanie nawozów mineralnych i organicznych. Okresowo krzaki należy sprawdzać pod kątem obecności chorób i szkodników.