- Wygląd i cechy rasy
- Plusy i minusy świni iberyjskiej
- Konkretne treści, pielęgnacja i karmienie
- Zasady reprodukcji
- Choroby rasowe
- Wartość produktów mięsnych
Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Niektóre miejsca na planecie słyną nie tylko z wybitnych ludzi, ale także ze zwierząt zasłużonych przed ludzkością. Iberyjska czarna świnia dała światu delikatną suszoną szynkę - jamon. Ta starożytna rasa niewiele różni się od swoich dzikich przodków. Świnia iberyjska spokojnie znosi zarówno zawartość w oborze, jak i comiesięczne spacery pod baldachimem wiekowych dębów.
Wygląd i cechy rasy
Niemal cała masa ciała świni iberyjskiej skupiona jest w wydłużonym, zaokrąglonym ciele. Czarna lub szara skórka pokryta jest krótkim włosiem. Potężny tułów płynnie przechodzi w podłużną głowę z pyskiem na końcu.„Prosiaczek” świni ma mocną chrząstkę, jest bardzo ruchliwy, pozbawiony roślinności i przeznaczony jest do pobierania pożywienia z ziemi. Trapezoidalne uszy są przymocowane z obu stron do głowy prawie na samej górze i opadają poniżej oczu, częściowo je zakrywając.
Nogi świni rasy iberyjskiej są długie i smukłe. Ekstremalne 2 i 4 palce prawie nie dotykają ziemi. Jest ich tylko 4. Nogi świń kończą się kopytami. Stąd wzięła się nazwa „artiodactyle”. Ogon świni jest nieproporcjonalnie krótki i skręcony spiralnie. Wygląd ogólny - dość atletyczny, bez fałd tłuszczu i skóry, obwisły.
Opinia eksperta
Czarna świnia iberyjska stała się symbolem hiszpańskiego miasta Jabugo, słynącego z produkcji najlepszej szynki w Hiszpanii.Plusy i minusy świni iberyjskiej
Nie ma doskonałości na świecie. Urocza świnka iberyjska ma swoje wady:
- bardzo żarłoczny;
- skłonny do otyłości;
- wymaga wystarczającej powierzchni gajów dębowych o różnych okresach dojrzewania owoców dla swojego apetytu;
- niepłodny;
- ma na wpół dzikie usposobienie określone przez tę samą genetykę.
Jeden główny plus wygładza i zacieśnia wszystkie wady charakteru i fizjologii półzwierzaka. Niezrównane marmurkowe mięso o oryginalnym smaku rozsławiło Iberię na całym świecie.
Drugi plus - gdy brakuje żołędzi i zagajników dębowych, świnię iberyjską można utuczyć, niż zesłał Bóg, i jeść, zużywając przy tym jej skórę. Rasa ta nie jest agresywna ani w stadzie ani w stosunku do ludzi.
Konkretne treści, pielęgnacja i karmienie
Oryginalny smak mięsa świni iberyjskiej jest nierozerwalnie związany z warunkami jej życia.To właśnie warunki naturalne hiszpańskiej prowincji po raz pierwszy otworzyły przed ludźmi drogę do pozyskania takiego produktu w środowisku udomowienia wcześniej dzikich zwierząt. Świnie wybierają miejsca bogate w pokarm (nasiona, zboża, owoce), chłodne i wilgotne. Często migrują wokół zbiorników wodnych. Kąpiel chłodzi ciało świń w upale, ponieważ ich skóra jest pozbawiona gruczołów potowych.
Jeśli zwierzę iberyjskie dostanie wolną rękę, zje wszystko, co mu się zaoferuje lub znajdzie. Ale producent nie jest zainteresowany czystym tłuszczem. Aby uzyskać mięso marmurkowe, świnia musi mieć swobodę ruchu. Na spacer jednego osobnika potrzebny jest hektar lasu. 4 gatunki dębu o różnych okresach dojrzewania żołędzi dostarczają pożywienia gatunkom iberyjskim od września prawie do kwietnia. W tym czasie rolnicy wypuszczają swoje zwierzęta na wolność.
Dzikie zioła i korzenie roślin uzupełniają żywienie świń iberyjskich, czyniąc je zrównoważonym. Bieganie i kopanie ziemi spala dużo kalorii, masa przyszłej wieprzowiny rośnie bardzo powoli.Ale tylko taki sposób przechowywania nadaje mięsu charakterystyczny smak. Ostatecznie świniom iberyjskim udaje się przytyć 160-190 kg. Wtedy zajmą się nimi rzeźnicy.
Zasady reprodukcji
Świnie rasy iberyjskiej osiągają dojrzałość płciową w wieku 6 miesięcy. Opóźnienie może być spowodowane złym odżywianiem lub chorobą. Świnie przed kryciem sprawdzają ich stan zdrowia, wybierają najlepsze osobniki obu płci poprzez systematyczny monitoring każdego zwierzęcia dosłownie od urodzenia.
Jeśli w gospodarstwie są samce przygotowane do rozmnażania, nietrudno wykryć polującą samicę. Będzie zwracać szczególną uwagę na knura, a nawet może wykazywać agresję w stosunku do świń i macior. Gdy samiec zbliża się do samicy będącej w stanie polowania, ta stoi nieruchomo, nie ucieka, nie stawia oporu.
Jeśli krycie musi być przeprowadzone z cudzym knurem, samicę można również sprawdzić pod kątem gotowości na nią jeszcze przed spotkaniem z producentem. Świnia wykazuje następujące oznaki rui:
- Obrzęk lub zaczerwienienie pochwy. Może krwawić.
- Niezwykłe chrząkanie.
- Zatrzymuje się po naciśnięciu z tyłu.
Oczekuje się średnio 5-10 porodów. Po ustaleniu ciąży świni natychmiast przechodzi się na wzmocnioną zbilansowaną dietę. W okresie karmienia prosiąt mlekiem dieta matki powinna być również wysokokaloryczna, z dużą zawartością białka.
Dobrym czasem na krycie świń jest zima. Za 4 miesiące urodzą się świnki.
Choroby rasowe
W dolegliwościach świń iberyjskich, podobnie jak innych zwierząt, często winni są właściciele. Niewłaściwe karmienie lub zatrucie spowodowane nieuwagą powoduje zaburzenia trawienia.
| Objawy | Przyczyny | |
| Słabość, biegunka. | Niedobór żelaza w diecie prośnej lochy. | |
| Biegunka prosiąt, opóźnienie rozwojowe. | Niedożywienie, niezbilansowane odżywianie. | |
| Wzdęcia, biegunka lub zaparcia, letarg, wymioty. | Niedożywienie matki, choroby narządów wewnętrznych. | |
| Pragnienie, wymioty, nadmierne ślinienie, konwulsje. | Nadmierne dodawanie do paszy odpadów spożywczych zawierających sól. | |
| Ciężka biegunka lub zaparcie. | Pleśnia w paszy. | |
| Powolne przybieranie na wadze lub utrata masy ciała, słaby apetyt. Biegunka, zarzucanie, wymioty, próby przeciągnięcia odbytu po ziemi. Skurcze i konwulsje. Pasożyty w kale. | Niehigieniczne warunki, osłabienie zwierząt spowodowane niedożywieniem. |
Zwierzętom łatwo jest zbierać robaki, ale regularne czyszczenie odchodów spowalnia rozprzestrzenianie się pasożytów. Konieczne jest okresowe podawanie zwierzętom leków przeciw robakom.
Świnie iberyjskie są również podatne na infekcje wirusowe i bakteryjne. Choroby takie często towarzyszą zwierzętom dotkniętym pasożytami, wnikającymi w rany zadane przez robaki. Zmiana zachowania świni w kierunku letargu i przygnębienia świadczy o tym, że czas wezwać lekarza weterynarii i jak najszybciej izolować zwierzę.
Wartość produktów mięsnych
Szynki świń iberyjskich są wykorzystywane do produkcji wielu rodzajów jamón, najsłynniejszego importowanego produktu hiszpańskiego. Różnią się sposobem tuczu zwierzęcia, z którego są wykonane, jakością odrębnej tuszy. Najbardziej znane gatunki:
- Iberico de Boyota, dla którego tucz świń kończy się dietą z trawy żołędziowej;
- Iberico Cebo de Campo jest wytwarzane z mięsa uprawianego na zbożach i żołędziach.
Jamón - suszone mięso świń iberyjskich ze smugami tłuszczu w mięśniach. Kilka miesięcy przygotowań. Pokrój w przezroczyste plastry.