Słonkę spotkać można tylko w odległych zakątkach lasu, więc większość ludzi zna ptaka z rodziny bekasów z polowań klasyków literatury. Ptak nazywany jest brodziec wyżynny lub leśny. Malownicze upierzenie, smaczne mięso sprawiają, że słonka jest ulubionym obiektem polowań. Tylko doświadczony myśliwy może zdobyć ostrożnego, zwinnego ptaka, który potrafi rozpuścić się w lesie, wtopić w otoczenie.
Pochodzenie gatunku i wygląd
Ptak należy do rodziny bekasowatych, która należy do rzędu Siewkowych. Nazwa ma niemieckie korzenie - „Waldschnepfe” („bekas leśny”).Według zewnętrznych parametrów ciała ptak jest podobny do gołębicy skalnej. Charakterystyczną różnicą jest długi, wąski dziób oraz pstrokate upierzenie w odcieniach brązu, czerwono-brązowego.
Wygląd:
- gęste, przysadziste ciało z krótką szyją;
- uda opierzone;
- waga - 200-450 gramów;
- długość - 32-38 centymetrów, rozpiętość skrzydeł - 55-65 centymetrów;
- gładki prosty dziób w kształcie walca sięga 7-9 centymetrów.
Upierzenie ma ochronny wygląd, niezawodnie ukrywa ptaka przed wzrokiem ciekawskich. Brązowo-brązowy kolor pióra uzupełniają szare, czarne, czerwone plamy na górnej części ciała. Dzięki temu słonka nie rzuca się w oczy na tle ubiegłorocznego listowia i trawy, jest zamaskowana przed oczami drapieżników i myśliwych. Brzuch ma jaśniejszy kolor w odcieniach żółci i szarości z czarnymi plamami. Pisklę w młodym wieku ma żółtawe upierzenie z brązowymi i czarnymi plamami.
Skrzydła są szerokie, słonka w locie przypomina sowę. Oczy znajdują się pośrodku głowy, co zapewnia bodziecowi leśnemu okrągły widok. Kobiety i mężczyźni nie różnią się zewnętrznie. Ubarwienie jest nieznacznie zróżnicowane tylko u osobników młodocianych i dorosłych.
Odniesienie: na każdym skrzydle słonki znajduje się jedno charakterystyczne pióro, wąskie i gęste. Pióra nadają się do rysowania szczególnie cienkich linii, dlatego są poszukiwane przez artystów.
Habitat
Leśnostepy i strefy leśne Eurazji to siedliska brodziec leśny. Zasięg obejmuje cały kontynent od Pirenejów po wybrzeże Pacyfiku. Poza tą strefą słonki osiedlają się także w Japonii, na Wyspach Kanaryjskich, na Azorach i w Wielkiej Brytanii. Strefa siedliskowa zaczyna się na północy Wysp Sołowieckich, obejmuje region Czarnej Ziemi, region Wołgi, zachodnią Syberię, Ałtaj, Primorye.
Większość słonek to ptaki wędrowne.Jedynie mieszkańcy wysp Atlantyku i ciepłych krajów nadmorskich nie opuszczają swoich miejsc. Słonki migrują pojedynczo lub w małych grupach. Zwykle wracają na swoje pierwotne miejsce. Okres migracji słonek rozpoczyna się wraz z nadejściem przymrozków – na przełomie września i listopada, w zależności od siedliska. Ptaki migrują do następujących regionów:
- Iran;
- Afganistan;
- Afryka Północna;
- południe, zachód Europy;
- Indochiny.
Woodcock mieszka w zacisznych miejscach lasów - mieszanych lub liściastych. Leśne brodzące osiedlają się w pobliżu zbiorników wodnych, małych bagien, w zacisznych miejscach z runem krzewów malin i leszczyny. Woodcock upodobał sobie obszary lasu, które wyglądają na niedostępne z powodu gęstego posuszu, niewymiarowych paproci.
Co je ptak?
Solidny długi dziób pozwala słonce na zdobywanie ulubionego pokarmu – dżdżownic. Dlatego do życia ptak wybiera brzegi zbiorników wodnych, gdzie wilgotna luźna gleba jest gęsto zaludniona przez robaki, larwy owadów. Dieta brodzącego obejmuje:
- owady i larwy - motyle, chrząszcze, skorki, pająki;
- pokarm roślinny - jagody, zboża, pędy traw, nasiona;
- małe mięczaki i skorupiaki - częściej podczas migracji.
Dziób słonki ma zakończenia nerwowe, które wykrywają ruch żywych istot w ziemi. Ptak zanurza dziób w ziemi aż do nozdrzy i szuka zdobyczy. W przypadku braku robaków zjada małe owady, młode zieleniny.
Woodcock zaczyna nocą szukać pożywienia. Dziobem ptak przewraca kawałki kory, liści, szukając larw i owadów. W poszukiwaniu robaków leśny brodziec kopie w miękkiej próchnicy, krowim łajnie. Korzenie roślin służą również jako pokarm.
Podczas lotu brodziec leśny gromadzi tłuszcz do wykorzystania w przyszłości. Wraz z początkiem jesieni słonka opuszcza las i żeruje na polach zbożowych, wyrywając korzenie i nasiona. W dzień chowa się w lesie, a nocą szuka pożywienia. W przeciwieństwie do kaczek, brodziec leśny rzadko żywi się drobną fauną wodną, jedynie podczas migracji.
Cechy charakteru i stylu życia słonki
Brzeźnik leśny jest samotnikiem, prowadzi pustelniczy tryb życia. Samce i samice spotykają się tylko na czas krycia, potem rozstają się. Nawet loty słonki często odbywają się pojedynczo, bez gromadzenia się w stadzie. W regionach górskich (Kaukaz) ptak często migruje pionowo - latem wznosi się wysoko, podczas chłodów schodzi do morza.
Opinia eksperta
Słonki wykonują loty nocą, pokonując jednorazowo 300-600 kilometrów. Gdy zbliża się świt, szukają leśnego terenu, w którym spędzają dzień.Ptak prowadzi nocny tryb życia. Dzień jest przeznaczony na odpoczynek, słonka wspina się w gęstwinę lasu, trudno ją dostrzec wśród świeżego i starego listowia. Upierzenie o złożonym naturalnym ubarwieniu i wrodzona ostrożność sprawiają, że słonki są niewidoczne na każdym tle. Ptak chowa się przed drapieżnikami i myśliwymi, wychodzi na jedzenie tylko w nocy. Kiedy pojawia się niebezpieczeństwo, leci pionowo w górę, myląc wroga. Słonki są doskonałymi lotnikami, ostrymi, zręcznymi, wykonującymi skomplikowane ruchy w locie.
Leśne brodzące praktycznie nie wydają dźwięków, nie śpiewają, więc trudno jest znaleźć ich siedliska. Jedynym wyjątkiem jest okres godowy, podczas którego samce i samice nawołują się charakterystycznymi dźwiękami.
Struktura społeczna i reprodukcja
Słonki nie tworzą rodzinnych par nawet na jeden sezon.Samiec szuka partnerki, przelatuje nocą nad możliwymi siedliskami samic i wydaje chrząkanie, zakończone wysokim gwizdkiem. Jeśli samica zareaguje, para pozostaje razem przez kilka dni. Następnie samiec odlatuje i szuka nowej partnerki, zapładniając 3-4 samice w sezonie.
Samica z wyprzedzeniem zakłada gniazdo w najbardziej odosobnionych częściach lasu na ziemi. Dno dziury jest pokryte mchem, trawą, liśćmi. Wylot z gniazda jest zwykle bezpłatny, ptak może nagle wzbić się w powietrze w razie niebezpieczeństwa. Lęg - 3-4 jaja, czas inkubacji - 21-23 dni. Samica zajmuje się wylęgiem i wychowywaniem potomstwa samotnie. Jaja są beżowo-żółte z brązowymi plamami. W ciągu dnia matka 3-4 razy wychodzi na żer w pobliżu gniazda
Po 7-13 dniach pisklęta opuszczają już gniazdo i samodzielnie się odżywiają, eksplorując najbliższe otoczenie. W razie niebezpieczeństwa samica wyprowadza ludzi lub drapieżniki z mieszkania, odwracając uwagę od siebie. W wieku 3 tygodni pisklęta słonki wyrastają na skrzydła, w wieku nieco ponad miesiąca usamodzielniają się. Na początku trzymają się razem, potem osiedlają się w jednym miejscu.
Wrogowie naturalni
Ubarwienie kamuflażu słonki służy jako ochrona przed wrogami, których ptak ma wielu. Dzienne ptaki drapieżne nie stanowią szczególnego zagrożenia, ponieważ prawie niemożliwe jest znalezienie leśnych brodziec ukrywających się w gęstych zaroślach. Dla słonki niebezpieczne są ptaki nocne, które wychodzą na polowanie, gdy żeruje leśny brodziec. Sowy i puchacze są wystarczająco zwinne, by złapać słonkę w locie.
Najbardziej bezbronne samice siedzą na murze i karmią swoje potomstwo. Samice i pisklęta często padają ofiarą lisów, kun, łasic, borsuków, fretek. Gniazda niszczą również jeże i małe gryzonie niosące jaja i nowonarodzone pisklęta.
Znaczna część populacji ginie podczas wiosennych i jesiennych wędrówek z powodu utrudnień w drodze i pilnujących ich myśliwych. Polowanie na słonki już dawno przeszło od metody zdobywania pożywienia do rangi imprezy sportowej, ale coraz więcej osób chce zastrzelić ostrożnego ptaka.
Referencja: większość słonek nie przeżywa swojego życia (10-11 lat), ginie w szponach drapieżników lub z rąk myśliwych.
Stan populacji i gatunku
Mimo imponującej liczby wrogów, w tym ludzi, międzynarodowe organizacje ochrony przyrody uważają, że nic nie zagraża istnieniu populacji słonki. Siedlisko ptaka pozostaje takie samo, obejmując rozległe obszary Eurazji.
Polowania na leśne brodzące w każdym kraju są regulowane, co ma na celu ochronę ptaków przed zniszczeniem i spadkiem liczebności. Polowania sportowe nie tracą na popularności, słonki są pożądaną zdobyczą. Ptaki wypchane ze względu na piękne upierzenie cieszą się dużym zainteresowaniem, potrawy ze słonki zdobią menu drogich restauracji.
Głównym zagrożeniem dla ludności nie są dzicy i cywilizowani myśliwi, ale zmieniające się warunki życia.Jest coraz mniej odosobnionych miejsc, w których ostrożni lotnicy mogą spokojnie egzystować. Regulacja sezonów łowieckich i ochrona przyrody przed agresywnym oddziaływaniem człowieka to główne kierunki zachowania liczebności słonki.
Polowanie na ptaki
Rosyjska szlachta lubiła polować na słonki. Głównymi trofeami myśliwskimi są cenne mięso i skóry, z których wytwarza się wypchane zwierzęta, popularne ze względu na piękne, kolorowe upierzenie. Polowania na leśne brodzące dzielą się na 3 pory roku - wiosnę przed wylęgiem, lato i jesień przed migracją. Strzelanie do samic jest ograniczone, aby nie zmniejszać populacji. Dozwolone jest strzelanie do mężczyzn. Aby zwabić ostrożne ptaki, stosuje się wabik, który wydaje dźwięki charakterystyczne dla samic. Lecą na nich samce na trakcji.
Polowanie na słonki jest wygodne z psem, który znajdzie zdobycz i zaniesie ją właścicielowi. W przeciwnym razie nie sposób znaleźć martwego brodźca wśród traw i krzewów.Kolejnym zadaniem policjantów jest odnalezienie siedlisk ptaka, spłoszenie go, wychowanie na skrzydle. W tym momencie właściciel może strzelać.
Podczas polowania na pociągu główną trudnością jest znalezienie miejsc masowych ucieczek samców, umiejętne wykorzystanie wabika. Najsmaczniejsze są leśne brodzące złowione podczas jesiennego polowania, które tuczą przed długim lotem. Polowanie na słonki jest trudne, wymaga cierpliwości i dokładności, dynamiczne i bardzo brawurowe.
Dania mięsne z słonki
Mięso Kulika nie ma charakterystycznego zapachu dziczyzny, więc nie trzeba go moczyć. Doświadczeni szefowie kuchni zalecają gotowanie słonki ze smalcem, aby danie było delikatne i soczyste. Do smażenia lepiej używać masła (ghee) zamiast oleju roślinnego, dodaje się też bulion mięsny (kurczak, wołowina) dla uzyskania soczystości.
W czerwonym winie
Na jedno tusze potrzebujesz:
- tłuszcz wieprzowy - 50 gramów;
- wytrawne czerwone wino - 100 mililitrów;
- garść jagód jałowca;
- przyprawy.
Przygotować tuszę - umyć, delikatnie zsunąć skórę. Zetrzyj mięso z jagodami, połóż cienkie kawałki smalcu na wierzchu. Umieść skórę z powrotem na miejscu. Umieść dziczyznę w głębokim rondlu, wlej wino. Po ugotowaniu gotować 30-40 minut (do miękkości).
Nadziewane
Aby przygotować danie z 6 ptaków, potrzebujesz:
- biały chleb - 200 gramów;
- mleko - 100 mililitrów;
- ser tarty - 150 gramów;
- jajko;
- zielenie;
- masło - 150 gramów.
Przygotowanie mięsa mielonego. Chleb moczy się w mleku, rozgniata widelcem. Miesza się posiekane warzywa, jajko, ser, 50 gramów masła. Tusze są wypełnione mięsem mielonym, przewiązanym nitką. Rozłóż na patelni z roztopionym masłem i smaż, aż się zarumienią. Dodaj bulion i zagotuj w piekarniku.
Trudno zobaczyć słonkę, ptak jest prawdziwym mistrzem kamuflażu. Większość ludzi zna ptaka ze zdjęć i programów telewizyjnych. Jednocześnie miłośnicy przyrody cieszą się, że w lasach żyją duże populacje ostrożnego i pięknego ptaka, znanego z literatury i malarstwa.