Kaczka muchomor właściwie nie ma nic wspólnego z rzędem kaczek, poza podobieństwem w wyglądzie i stałym siedliskiem na wodzie. Ten ptak wśród zwykłych ludzi nazywany jest uszami, czubatymi, a naukowo - dużym perkozem lub perkozem. Nazywano ją perkozem ze względu na jej prawie niejadalne mięso - można je jeść, ale ma wyraźny odpychający aromat ryby.

Opis muchomora

Perkoz europejski, inaczej perkoz, jest największym okazem z rodziny perkozowatych, należy do ptactwa wodnego. Zewnętrznie ten ptak przypomina kaczkę, ale perkoz i kaczka nie mają ze sobą nic wspólnego.Ze względu na specjalną budowę kości (nie są tak puste jak u innych ptaków i mniej wypełnione powietrzem) perkozy mogą przebywać nie na powierzchni wody, ale prawie lub całkowicie w niej zanurzone.

Wygląd perkoza:

  • tułów w kształcie rolki;
  • cienka, długa szyja;
  • nogi daleko do tyłu;
  • prawie niewidoczny ogon;
  • płaskie pazury;
  • krótkie skrzydła;
  • spiczasty prosty dziób.

Cechą dużego muchomora są nogi - są krótkie, ale mocne. Nie mają błon, jak kaczki, ale po bokach palców znajdują się szerokie ostrza, za pomocą których ptak szybko pływa i doskonale nurkuje. Trzy palce patrzą do przodu, a czwarty wskazuje do tyłu. Podczas pływania nogi perkoza nie znajdują się pod ciałem perkoza, ale z tyłu, działając jak śruba napędowa statku.

Perkoz ma miękkie i gęste upierzenie, pióra wychodzą ze skóry prawie pod kątem prostym. Poza okresem godowym samca uszatka trudno odróżnić od samicy, zarówno pod względem wielkości, jak i upierzenia – dominują ciemne, szare kolory. W okresie godowym na głowie i szyi pojawiają się grzebienie, brzuch i szyja są jasne z przodu, po bokach jaskrawoczerwone pióra. Na szyi widoczna jest kasztanowata obroża z czarną obwódką. Na czubku głowy są 2 pęczki czarnych piór.

Opinia eksperta

Muchomor jest niewielkich rozmiarów - samce ważą do półtora kilograma, samice - 1-1,2 kilograma. Długość osiąga 50-70 centymetrów.

Siedliska ptaków

Perkoz dwuczuby spędza większość czasu na wodzie. Ze względu na specjalną budowę nóg (znajdują się z tyłu, nie ma na nich błon) ptak chodzi z trudem i wygląda niezręcznie. Perkozy rzadko schodzą na ląd, głównie w okresie lęgowym.Żyją w stawach i jeziorach.

Perkoza można spotkać na zbiornikach wodnych w każdym kraju Eurazji. Ptak nie lubi zimnego klimatu, dlatego praktycznie nie żyje w regionach północnych. Perkozów nie spotyka się w Australii i Nowej Zelandii, nadal żyją w Afryce, choć w niewielkich ilościach. W Europie Środkowej perkoz może żyć nawet w sztucznych zbiornikach (stawach w parkach miejskich).

Zachowanie w środowisku naturalnym

Toadstool jest ptakiem dziennym, rzadko porusza się nocą i tylko przy jasnym księżycu. Żyje samotnie, dopiero w okresie lęgowym tworzy parę. Całe dnie spędza nad wodą, dobrze nurkuje, rzuca się do wody z wyprostowaną szyją, pływa pod wodą na duże odległości.

Opinia eksperta

Lata dobrze, ale niechętnie, dlatego w razie niebezpieczeństwa łatwiej mu zanurkować pod wodę niż wystartować (do tego ptak potrzebuje długiego biegu). Głos perkoza jest donośny, ptak potrafi wydawać różnorodne dźwięki.

Wiosenna migracja rozpoczyna się w marcu-kwietniu, kiedy otwierają się zbiorniki wodne. Perkozy wolą gniazdować na jeziorach, gdzie występują obszary zarośli i trzcinowisk, ale są też obszary otwartych głębokich wód. Jeśli zbiornik nie jest duży, perkozy gniazdują parami. Na dużych jeziorach w skupiskach może osiedlać się nawet 50-100 par.

Dieta

Głównym pokarmem perkoza są małe ryby, nie dłuższe niż 8 centymetrów. Perkoz wielki zjada więcej ryb niż jakikolwiek inny gatunek perkoza.

Oprócz ryb można jeść:

  • nurkujący pływacy;
  • błędy;
  • skorupiaki;
  • mięczaki;
  • ważki;
  • robale wodne;
  • motyle;
  • ślimaki.

Główną metodą pozyskiwania pokarmu z perkozów jest nurkowanie. Schodzą pod wodę 2-3 razy na minutę, pokonując za każdym razem odległość do 25 metrów. Jedna z 4-5 prób złapania ryby kończy się sukcesem. Gdy dorosły perkoz złapie rybę, kaczuszki z piskiem rzucają się do niej i próbują złapać pokarm. Młode są karmione kijankami, małymi rybkami i owadami.

Muchomor może godzinami przebywać na powierzchni wody lub być w niej na wpół zanurzony, zbierać pokarm z powierzchni wody i łapać owady w locie.

Sezon reprodukcji i godów

perkozy znane są z niezwykłych gier godowych przed gniazdowaniem. Z zewnątrz te zabawy wyglądają jak taniec – ptaki płyną ku sobie, upierzenie na głowie jest nastroszone. Po spotkaniu samiec i samica stoją na wodzie, jednocześnie nurkują i zbierają cząsteczki glonów z dna zbiornika. Przedstawiają je sobie nawzajem w dziobach jako prezenty.

Zarówno krycie, jak i gniazdowanie odbędzie się na domowej roboty tratwie z trzciny i suszonych wodorostów. Ale zeszłoroczna tratwa służy do krycia, a do hodowli piskląt para wspólnymi siłami buduje nową. Składanie jaj następuje zwykle pod koniec maja. Samica składa 3-7 białych jaj, które z czasem stają się brązowozielone.

W gnieździe o wysokości około 50 centymetrów jaja są ciepłe, mimo że pod ciężarem ciała perkoza tonie w wodzie. Wysiadują oboje rodzice. Po 24-30 dniach wykluwają się pisklęta, już pokryte puchem - młode mają upierzenie w jasne paski. Pisklęta przenoszą się na tył rodzica i pozostają tam do 1,5-2 miesięcy, aż nauczą się samodzielnie zdobywać pokarm.

Wrogowie naturalni

Głównymi wrogami, które zagrażają muchomorom, głównie w okresie godowym i podczas wysiadywania jaj, są:

  • błotniak stawowy;
  • szara sroka;
  • sroka;
  • szczupak.

Ptaki potrafią dziobać jajka, a szczupaki chętnie żerują na młodych kaczątkach, które dopiero uczą się schodzić do wody. Muchomor może umrzeć w sieci rybackiej, jeśli zaplątał się w nią, gdy nurkuje zbyt głęboko, by zdobyć pożywienie. Gniazdom zagrażają nagłe zmiany pogody, gdy podnoszą się silne fale i podnosi się poziom wody w zbiorniku.

Stan populacji i gatunku

perkozy należą do gatunku perkozów - rodziny ptactwa wodnego. W sumie w populacji są 22 gatunki, z których 3 już wyginęły. Perkoz dwuczuby jest najpospolitszym perkozem w Europie. Perkozy nie są spokrewnione z żadnym gatunkiem ptaków. Początkowo sądzono, że ze względu na podobieństwo i zwyczaje należały do rodziny nurów, później teoria ta została zakwestionowana.W 2003 roku pojawiła się teoria, że perkozy są bliskimi krewnymi flamingów.

Mimo że wielu przedstawicieli perkoza ginie w sezonie łowieckim (jest odstrzeliwany razem z kaczką), w niekorzystnych warunkach klimatycznych populacja nie maleje. W ciągu ostatnich dziesięcioleci nastąpił wzrost liczebności ze względu na fakt, że sieci hodowli ryb i innych sztucznych zbiorników znacznie się rozrastają.

Kategoria:

Ptaki