- Dzika porzeczka: korzystne właściwości i zastosowanie
- Opis i charakterystyka kultury
- Gatunki dzikie
- Jak uprawiać dzikie porzeczki
- Pielęgnacja dzikiego buszu
- Wskazówki ogrodników dotyczące uprawy dzikich porzeczek
Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Pomimo ogromnego wyboru odmian czarnej porzeczki, w dowolnym miejscu można znaleźć spis ludności - dziko rosnącą lub leśną porzeczkę. Gdzieś w rogu rośnie pojedynczy krzak, ale rośnie. Wysoki krzew z kwaśnymi jagodami, które są bardzo przydatne w przeciwieństwie do gatunków odmian. Jest kochany z powodu bezpretensjonalności i piękna. Jesienią wygląda bardzo elegancko i ozdabia przedni ogród czerwonymi i żółtymi liśćmi. Jak wygląda krzew dzikiej porzeczki i co to jest, a także jak sadzić i dbać o nią, aby uzyskać dużą plon, warto wiedzieć z góry.
Dzika porzeczka: korzystne właściwości i zastosowanie
Liście porzeczki i jagody są powszechnie cenione ze względu na bogactwo witamin i minerałów. Są stosowane jako przeciwgorączkowe i napotne na przeziębienia o różnym charakterze. Ponadto są stosowane w chorobach:
- przewód pokarmowy;
- układ naczyniowy;
- niedobór witamin;
- zaburzenia układu odpornościowego;
- ARVI;
- onkologia;
- skóra
Dla osób starszych dzika porzeczka poprawia aktywność umysłową, oczyszcza organizm z toksyn, obniża poziom cholesterolu we krwi, wzmacnia naczynia krwionośne i zwalcza miażdżycę.
Wynika to z składu chemicznego rośliny. Zawiera w dużych ilościach witaminy A, PP, grupy B, C i E, kwasy organiczne, pektyny, cukry, garbniki i olejki eteryczne. Korzystne substancje mają zdolność utrzymywania się podczas długotrwałego zamrażania, dzięki czemu można je stosować przez cały rok.
Owoce dzikiej porzeczki można stosować zamrożone, gotować napoje, przygotowywać dżemy, przetwory i pastila, przygotowywać sosy do potraw. A jeśli wrzucisz garść suszonych jagód do herbaty, dostaniesz napój leczniczy, który rozgrzeje Cię w zimowy wieczór.
Opis i charakterystyka kultury
Dzika porzeczka jest szeroko rozpowszechniona na Uralu i Syberii. Występuje w postaci zarośli na brzegach jezior, rzek, a także w lasach, wąwozach i bagnach. Znalezienie spisu jest łatwe. Jego ciemnozielone liście z trzema klapami wyglądają jak liście agrestu. Jesienią nasadzenia dzikich porzeczek wyglądają bardzo jasno, stają się jaskrawo żółte lub czerwone.
Krzew jest dość wysoki, osiągając wysokość do 3 metrów. Cechą dzikich porzeczek jest ich zdolność przystosowywania się do trudnych warunków klimatycznych wzrostu: intensywne upały latem i niskie temperatury zimą. Krzewy porzeczki praktycznie nie zamarzają, najprawdopodobniej umierają z wiekiem, ponieważ nie otrzymują właściwej opieki na wolności. W domu sadzenia ze spisów powszechnych są wykorzystywane jako tereny zielone w celu ochrony witryny przed wiatrami.
Późną wiosną roślina kwitnie. Kwiaty mają żółty kolor i bogaty aromat, o średnicy sięgającej 1 cm, charakterystyczny dla roślin i jagód. Największe jagody dorastają do 1 cm długości. Mają podłużny, eliptyczny kształt, na końcu suszonego kwiatu przypominającego ogon. Są liczne na krzaku i mają inny kolor: od żółtego do czarnego. U zwykłych ludzi dzikie porzeczki nazywane są „perłami” lub „srebrnymi rybkami”.
Porzeczki mają słodko-kwaśny smak, ale kwasowość jest bardziej wyraźna. Dojrzewanie następuje w lipcu i trwa 1, 5 miesiąca.
Gatunki dzikie
Dziś znane są dwa rodzaje roślin:
- dzika porzeczka;
- czerwona porzeczka.
Dzika czarna porzeczka
Czarna porzeczka znajduje się w gęstych lasach europejskiej części Rosji, w Kazachstanie i na Uralu. Może być stosowany do bezpośredniego spożycia na świeżo i do przygotowań zimowych.
Czerwona porzeczka
Jagodę bardzo trudno jest jeść, ponieważ jest bardzo kwaśna i nie ma w niej słodyczy. Ale nie ma smaczniejszego dżemu niż z czerwonego dzika. Jest dodawany do każdego kulinarnego arcydzieła, idealnego do suszenia. Następnie możesz gotować kompoty witaminowe, przygotowywać dodatki do ciast i dodawać do sosów do potraw mięsnych.
Jak uprawiać dzikie porzeczki
Repis, czyli Ural, rośnie na różnych ziemiach. Brak wymagań glebowych. Kluczem do udanego owocowania jest wysokiej jakości materiał do sadzenia i wybór miejsca jego wzrostu.
Wybierz silną i zdrową sadzonkę
Jest to bardzo ważny etap, gdy rośnie dobry krzew porzeczki. Musi spełniać następujące wymagania:
- Bądź silny i zdrowy.
- System korzeniowy nie powinien być suchy ani wysuszony.
- Upewnij się, że ług macierzysty nie cierpi na choroby i szkodniki.
- Suszone lub ospałe liście nie powinny być obecne na córce dziecka, co wskazuje na obecność szkodników.
- Część naziemna sadzonki powinna mieć kilka już zdrewniałych gałęzi.
- Każda sesja ma co najmniej trzy zielone żywe pąki.
Jeśli musisz wykopać sadzonkę porzeczki na brzegu lub w lesie, lepiej wziąć najbardziej ekstremalne potomstwo, ponieważ jest ono mniej uciskane przez dorosłe rośliny i nie cierpi na zacienianie. Na zdrowej sadzonce jagody pojawią się za dwa lata, ale bardzo niewiele. Obfite owocowanie rozpoczyna się w piątym roku.
Przygotowanie gleby i sadzenie dziur
Kamenushka nie wymaga pewnych kompozycji gleby. Tutaj głównym warunkiem jest terminowe stosowanie nawozów.
Sadzenie dzikich porzeczek należy rozpocząć pod koniec sierpnia lub na początku września, aby system korzeniowy miał czas na zapuszczenie korzeni przed nadejściem mrozu. Sadzenie można przeprowadzić wiosną, dzięki czemu roślina będzie miała czas, aby całkowicie zakorzenić się, a nawet zyskać siłę i rosnąć.
W wybranym miejscu powinieneś wykopać dziurę o wymiarach podobnych do wielkości krzaka. Optymalne parametry to 60 x 60. Kop głęboko tak głęboko, że możesz wypełnić wiadro próchnicy. Na wierzch próchnicy zalej trochę ziemi w postaci guzka. Delikatnie rozłóż korzenie sadzonki na guzku i posyp pozostałą ziemią. Deptanie stopami.
Ważne! Szyjki korzenia nie należy zanurzać w ziemi.
Podlej młodą roślinę i posyp mulcz. Można to posiekać słomę lub trociny, aby gleba nie pękła.
Pielęgnacja dzikiego buszu
Technologia pielęgnacji jest podobna do technologii rolniczej uprawianych porzeczek, ale wciąż istnieją niuanse.
Podlewanie
Podlewaj dzikie piękno po jej zasadzeniu raz w tygodniu. 10 litrów wody wlewa się na jedną młodą sadzonkę. Nie można wlać pod korzeń, aby nie rozmyć podstawy szyi i nie otwierać górnych korzeni.
Po otwarciu pierwszych liści podlewanie jest zmniejszane i nawilżane raz na dwa lub nawet trzy tygodnie. Woda powinna być nieco osadzona w dowolnym pojemniku. Zbyt zimna woda może niekorzystnie wpłynąć na młodą sadzonkę. Dorosłe krzewy są dla niej mało wymagające.
Nawóz
Dzik jest karmiony zarówno czarnym, jak i czerwonym dwa razy w sezonie: jesienią i wiosną. Wiosną przed kwitnieniem należy zastosować nawozy mineralne i małe odchody ptaków, które w tym przypadku działają jak nawóz azotowy.
Jesienią wprowadza się materię organiczną, ale nie więcej niż 4 kg próchnicy na krzak lub popiół drzewny w ilości 1 szklanki na 10-litrowe wiadro. Wlać nawóz wzdłuż krawędzi otworu, aby nie spalić systemu korzeniowego. Humus wlewa się cienką warstwą, a następnie małą motykę miesza się z górną warstwą gleby.
Ważne! Po nawożeniu roślina musi być obficie podlewana.
Przycinanie i kształtowanie korony
Ponieważ roślina jest dzika z natury i nie jest przycinana, nie wymaga również formowania korony w domu. Połamane i wysuszone pędy są wycinane z krzaków owocujących. Należy również usunąć pięcioletnie gałęzie, które zostaną zastąpione młodymi. Przycinanie powinno odbywać się ostrymi maszynkami do strzyżenia lub sekatorami wczesną wiosną, zanim liście się otworzą.
Jeśli roślina jest uprawiana jako zielony żywopłot, wówczas jest cięta w formie, z której ten żywopłot jest wykonany.
Leczenie owadów i chorób
Choroby i atakujące szkodniki owadzie są takie same jak porzeczki ogrodowe. Wśród najczęstszych:
- mączniak prawdziwy;
- rdza;
- kleszcz nerkowy;
- mszyce i mrówki;
- porzeczka złota rybka;
- ćma agrestowa.
Głównymi środkami kontroli są ścinanie chorych pędów i kopanie ziemi pod krzakiem. Ale przetwarzanie pozostaje kluczowe. Harmonogram powinien być przestrzegany:
- Kiedy nerki zakwitną, użyj roztworu „Decis”, „Confidor”, „Calypso”, emulsji anometrinowej wynoszącej 25%.
- Przed kwitnieniem lub po nim zastosuj koloidalną obróbkę siarką, która uratuje roślinę przed mączniakiem prawdziwym i kleszczem porzeczki.
- Miesiąc po kwitnieniu traktuje się je ze złotej rybki lub szklarni roztworem Karbofos lub chlorofosu.
Z środków ludowych skuteczne są roztwory skórki cebuli, czosnku, naparu z mniszka lekarskiego, bulionu piołunu, roztworu mydła i naparu z liści ziemniaka. W przypadku ataku kleszcza roślina musi zostać całkowicie wykopana i spalona, w przeciwnym razie istnieje ryzyko zniszczenia całej plantacji porzeczek.
Czy potrzebuję schronienia na zimę?
Odpowiedź jest jednoznaczna - nie. Na wolności dochodzi do samopodstawienia, to znaczy, jeśli jeden zamarznie, inny wyrosnie na jego miejscu. Ale z reguły dzik toleruje silne mrozy na Syberii, Uralu i Dalekim Wschodzie.
Wskazówki ogrodników dotyczące uprawy dzikich porzeczek
Na swojej stronie lepiej jest sadzić dwa krzaki, aby później zostały zapylone od siebie. Jeśli szkodniki pojawią się na jednym krzaku porzeczki, wszystkie dostępne nasadzenia powinny zostać potraktowane.
Zimą gryzonie atakują jagody, aby chronić krzew porzeczki leśnej przed myszami i zającami zimą, dolne gałęzie można owijać polietylenem lub starymi nylonowymi rajstopami.
Po posadzeniu młodej sadzonki porzeczek możesz wykonać czworokątny łącznik z grubych gałęzi lub desek, aby w przyszłości krzak się nie rozpadł.
Dzikie porzeczki lub spis ludności są bardzo bezpretensjonalne, dlatego są popularne wśród ogrodników. Wydajność jednego dorosłego krzewu w sezonie osiąga 8 kg. Fakt ten sugeruje, że wystarczy mieć kilka krzaków w Twojej okolicy. Tak, i możesz je umieścić w rogu.