Pomidory są jednym z najczęstszych warzyw wśród ogrodników domowych. Rzadko spotyka się letniego mieszkańca, który nie uprawiałby tej rośliny na swojej stronie.
Opis żyrafowego pomidora
Pomidor żyrafa należy do wysokich, odznaczających się między sobą odmian. Maksymalna wysokość pnia rośliny może osiągnąć do 2 metrów. Jak można się domyślić, właśnie dlatego ta odmiana nazywa się Żyrafa. Ponadto roślina potrzebuje podwiązki i usunięcia pędów bocznych. Formowanie pomidora jest zalecane na 1 łodydze. Więc żniwa będą obfite.
Opis odmiany nie może obejść się bez wskazania terminu dojrzewania owoców. Pomidory tej odmiany należą do późnych odmian. Masowe dojrzewanie plonu rozpoczyna się w drugiej połowie sierpnia. Pomidor jest przeznaczony do uprawy w otwartym terenie na południu Rosji, w szklarniach i szklarniach - w regionach północnych i środkowych. Główną cechą tej odmiany jest uprawa sadzonek najlepiej na lekkich, żyznych glebach.
Charakterystyka owoców pomidorów
Opis cech owoców pomidora żyrafy:
- Kształt owoców jest owalny;
- Waga jednego dojrzałego pomidora może osiągnąć od 55 do 150 gramów;
- Miąższ i skóra są koloru żółtego, w niewielkiej ilości nasion;
- Wewnątrz pomidory są dość gęste;
- Po zbiorach owoce można przechowywać przez długi czas, aż do grudnia;
- Smak owoców jest zwyczajny, mierny;
- Pomidory nie nadają się do spożycia na świeżo, najlepiej nadają się do produktów przetworzonych.
Opis zalet i wad
Jak każda inna odmiana, pomidor Giraffe ma nie tylko zalety, ale także wady.
Zalety pomidora:
- Po zbiorze warzywa mogą być bardzo przechowywane (ponad 2 miesiące);
- Bezpretensjonalny w wyjeździe;
- Można go uprawiać na otwartym terenie, w szklarniach i schronieniach szklarniowych;
- Nadaje się ogólnie do konserwacji.
Wady:
- Owoce zaczynają dojrzewać dość późno;
- Krzewy są wysokie, konieczne jest podwiązka do podpory pionowej;
- Owoce nie różnią się dobrym smakiem i nie nadają się do świeżej konsumpcji, a także do przygotowywania letnich sałatek.
Cechy uprawy pomidora żyrafy w szklarni
Większość ogrodników woli uprawiać rośliny na otwartym polu. Ale czasami trzeba uprawiać pomidory w szklarni, a zatem dbałość o krzaki w takich warunkach będzie dokładniejsza. Przede wszystkim musisz pomyśleć o tym, jak nastąpi zapylenie w zamkniętym terenie. Aby to zrobić, możesz umieścić kilka uli. Po zakończeniu okresu kwitnienia i wegetacji ul należy usunąć.
Ważne jest przestrzeganie reżimu temperaturowego. Jeśli temperatura jest zbyt niska (poniżej +15), jajniki nie utworzą się, a jeśli przekroczą +30 stopni, staną się jałowe. Optymalna temperatura wynosi + 16- + 19 stopni. Aby zwiększyć wydajność, możesz dotknąć krzaków lekkim drewnianym kijem. Ruchy powinny być płynne, a nie ostre i szybkie. Jeśli uderzysz zbyt mocno w pień, cały pyłek może spaść zbyt szybko i nie będzie żadnych jajników. Kiedy na roślinie pojawi się pierwszy pędzel z jajnikami, stukanie ustaje.
Skutecznym sposobem jest również hilling krzewów. Pierwsze sadzenie odbywa się dwa tygodnie po posadzeniu sadzonek w stałym miejscu. Drugie spotkanie - za 16 dni. Tak więc system korzeniowy będzie silniejszy, a sama roślina będzie rosła lepiej.
Okresowo nawozy mineralne i organiczne należy nanosić na glebę. Po posadzeniu sadzonek w stałym miejscu, jest zasilany nawozami zawierającymi azot. Przyczyni się to do aktywnego wzrostu krzewów. W sezonie wegetacyjnym - nawozy fosforowe i potasowe. Fosfor i potas mają pozytywny wpływ na tworzenie jajników w pomidorach. Ponadto rośliny mogą być karmione dziewanny, popiołu drzewnego lub obornika.
